در فراق دوست گمشده
من خســــته ام زرفتنت ای دوست از جهان
در پیچ و تاب آرزویت خفـتــــــــــه ام نهان
هردم فـــروشود ز دوچشــــــــــمم نور جان
طاقـت برفت و غم نشست در مغزاستخوان
نـــــــــورت میـــــــان هالۀ ظلمت شده نهان
یروز تو گـــــــــذشت چو فردای آشـــــــتی
از خود هزار خاطره ها جا گـــــــــــذاشتی
اماچــــــــــــــــه ســــــــــود که فردا نداشتی
بازهم جـــــوانه زد زتخمی که کاشــــــــتی
در کشت زار پــــــرطراوت بیچاره آسمان
اینجا بهار ســـبــزه و گل بــــی شماراست
در سرهوای دلبری مشــتـــــــاق یار است
بـــــوی سکوت تو مارا کـــنــــــــــار است
ما بسته ایم رخت چو مـــرگ انتظار است
چون تـیـــــــــــر غفلتیم که نجستیم از کمان
اینجا ترانــــه ها همه ازنـــو شگــفتــه است
از موج خاطرات تو افسانه گـفـتـــــــه است
تصور آفـتــاب رخت تازه خـفــتـــــــه است
در پــــشت ابر تاریک مـــرگت نهفته است
مسرورباش جای ســـرورنیست این جهان